Om precies te zijn schreef ik 9 maanden geleden over hoe ik uitviel en terugkrabbelde. Hoe ik weer fit en vitaal werd en mijn passie terug vond. Hoe symbolisch is dat 9 maanden! Het voelt een beetje als herboren worden, jezelf zien groeien en herontdekken door de nieuwe inzichten. Dat gaat zeker niet van een leien dakje, maar is een proces van vallen en opstaan.
Op afstand
Hoe vreemd het ook lijkt, in de tijd van de eerste Corona lock-down bloeide ik op omdat door de maatregelen alles anders was. Mijn Odyssee collega’s konden geen trainingen geven en voor 3 maanden bleef dat zo. Dat betekende juist voor mij veel extra werk om zaken te regelen. En dat kon ik prima van huis uit doen.
Maar toch voelde het deze keer anders. De druk om thuis te blijven, niemand te ontmoeten, deed meer met mij dan ik wilde toegeven. Overdag was ik alleen, ik zag bijna niemand meer. Dit werkte zo op mijn gemoed dat ik mij verlaten voelde. In het begin dacht ik: "ach dat verbeeld je je maar!" Maar geleidelijk aan kreeg ik meer last van dat isolement.
Inmiddels wist ik dat ik zelf iets moest ondernemen om dit te veranderen. Mijn herstel ging voortvarend en ik besloot om weer volledig aan het werk te gaan. En dat bleek een hele goede keuze! Het zorgde er ook voor dat ik weer deel uitmaakte van een team. Ik bloeide weer op en kreeg weer nieuwe energie.
Vallen en opstaan
In het begin nog zoekend, maar geleidelijk pakte ik steeds meer mijn taken en verantwoordelijkheden op. Het was vaak hollen of stilstaan. En hoe kan het ook anders, ik liep tegen mijn grenzen aan. Paniek, een emotie die ik eerder wegdrukte, sloeg mij hard in mijn gezicht. Even was ik uit het veld geslagen, want ik had hier toch zo hard aan gewerkt? Juist op dat moment kwam ook het besef dat ik nog steeds aan het leren was! Dat ik rustig kon doorademen en opnieuw de regie kon pakken door na te denken: Wat wil ik?
Voor mij is dat een grote uitdaging. Ik ben leergierig en altijd in voor nieuwe dingen, wat betekende dit voor mij? Kon ik mijn oude functie toch niet aan of waren er andere factoren die mee speelden? Van een collega kreeg ik de tip te onderzoeken waar mijn tijd in ging zitten, dit hielp enorm. Ik krijg weer inzicht en overzicht, kwam tot rust en kon bewuster een keuze maken, die ik deelde met mijn leidinggevende. Het hielp hem enorm om gerichter actie te ondernemen. Het vertrouwen dat je daarvan krijgt is bijzonder. Voor mij zijn de vallen en opstaan momenten waardevol geworden, ik koester ze.
Gun jezelf tijd
Nog steeds is het hollen of stilstaan, maar ik weet nu dat ik zelf bepaal of ik mee hol of juist stilsta.
Dat besef en het feit dat mijn leidinggevende zo nu en dan de "peilstok" (zoals hij het zegt) erin steekt, zorgt dat ik bewuster ben van wat ik doe. Ik bepaal zelf wat ik wil om zo nog steeds of misschien zelfs opnieuw met passie mijn werk te doen.
Het heeft mij ook doen inzien hoe snel oude patronen er weer insluipen en je jezelf in de waan van de dag voor de gek kunt houden, ik sta er nog steeds versteld van.
Dender niet door maar vind jezelf terug: Wat wil jij!
